Pluimen op mijn gat!

... en ik ben er enorm blij mee!!!

Ooit gaf ik een mooie som geld uit aan een lap stof. Zo'n prachtig lap: glad, fantastische print, heldere kleuren, superkwaliteit,.... Die moest ik gewoon hebben omdat hij zo uniek was! Maar toch liep ik rond met een schuldgevoel! Stom hé! Toen werd verleid door de satijnen/zijde stof werd ik ook onmiddelijk overmand door angst. JA, want hoe kon ik nu als hobbynaaister daar iets moois van maken.

Die stof bewoog al door er alleen nog maar naar te kijken. Ze leefde precies echt. #angsthaas
Om nog maar te zwijgen om ze recht te leggen op mijn kniptafel. Met als gevolg: gooide ik de lap, met een kleine schreeuw, achteraan in mijn stoffenkast gewoon omdat ik mezelf niet in staat achtte, op dat moment, om met deze stof te werken. #oerkreet

Nu, 4 jaar later, pakte ik die mooie verenstof weer vast met evenveel angst maar met meer kennis van zaken. 5 jaar avondles gaven me de moed om de koe bij de horens te vatten. Gewapend met 1000 spelden, een handvol gewichten en portie moed ging ik aan de slag met de stof die niet wou blijven stil liggen #stofmetadhd.

Er werden enkele zaken aangepast zodat het meer bij mijn lichaam past.

=> de taille/heupen werden versmald want het is serieus wijd en ik wou niet op een zak lijken

=> de rug werd minder diep ingesneden zodat mijn BH niet zichtbaar zou zijn. Er bestaan hulpmiddeltjes om dit probleem te verhelpen maar ik vraag me af of ze wel werken! Heb jij daar ervaring mee dan mag je jouw ervaring zeker delen met mij!

=> de zakken die stak ik er niet in omdat mijn stof te dun was en het zou doorhangen mocht ik er toch iets willen in stoppen. #lijktnergensop

=> de rug kreeg een tussenstuk in plaats van linten omdat satijn niet handig is om lange linten mee te maken. Die zou ik nooit netjes kunnen binnenstebuiten keren!